سلام! چه خبرا؟ خوش می‌گذره؟!
چند وقتیه هیچ مطلبی این‌جا نذاشتیم! به هر حال ببخشید... الآن درمورد المپیاد یه سری نکته بهتون می‌گم امیدوارم مفید واقع بشه ;)
قبل از هر چیزی بذارید یه چیزی رو به خاطر داشته باشیم: از مهم‌ترین اهداف المپیاد، همون‌هایی هست که سال پیش پشت برگه‌ی سؤالات مرحله اوّل نوشته بودن و این‌جا جهت یادآوری می‌آرم‌شون:
تجربه چند دهه [منظورش کم‌تر از سه دهه هست!] برگزاری المپیادهای علمی نشان داده است که المپیادی شدن تنها به کسب یکی از مدال‌های رنگارنگ نیست، بلکه
- آموختن و تمرین روش مطالعه
- برخورد جدّی و علاقه‌مندانه با مطالب علمی
- جرأت و جسارت مواجه با مسائل سخت و پیچیده علمی
از مهم ترین جوایز و دستاوردهای یک المپیادی به شمار می رود.
خب، حالا بذارید راجع به خود مرحله اوّل بگم... همون جور که می‌دونید وقت ثبت نام از روز شنبه 21 دی تا روز دوشنبه 7 بهمن بود که دیگه گذشت! البته پیرامون همین ثبت نام هم یه داستانی دارم که حالا ان‌شاءا... باشه واسه یه نوشته‌ی دیگه!
در مورد زمان برگزاری مرحله اوّل هم که اطّلاعات کافی تو بخشنامه اومده:
اگه دقّت کنین می‌بینین که فقط حدود دو هفته مونده! حالا این سؤال مطرح میشه که در این فرصت باقی‌مانده باید چه کار کرد؟ از بهترین کارهایی که میشه کرد، اینه که سؤالات سال‌های پیش رو بگیریم و از خودمون امتحان بگیریم، اون هم زمان‌دار. این‌جوری تکلیف‌مون با خودمون معلوم میشه و ضعف‌هامون رو بهتر می‌شناسیم و می‌تونیم سعی کنیم برطرف‌شون کنیم. حتّی احتمال این که یه نفر هیچی نخونده باشه، ولی فقط همین کارو کرده باشه و قبول بشه زیاده... باور کنید!
البته خیلی از شما امکان داره تا حالا چندین سری از این سؤالات رو کار کرده باشید یا اصلا سال پیش مرحله اوّل رو قبول شده باشید... واسه شما بهتره همین طور که چیزهای جدید مطالعه می‌کنید و روز به روز به اطّلاعات‌تون اضافه می‌کنید، گه‌گاهی هم که شده سؤال‌هایی از سال‌های پیش رو که تا به حال حل نکردید رو از خودتون امتحان بگیرید یا لااقل مرور کنید تا یه وقت خدای نکرده از دست‌تون در نرن!
به هر حال بگذریم... بپردازیم به این که شب قبل از امتحان چه کار کنیم؟! من به شخصه توصیه می‌کنم سعی کنید تا جایی که میشه آرامش خودتون رو حفظ کنید! با یه روز چیز خاصّی عوض نمی‌شه! یه پیاده‌روی، کمی ورزش سبک، تغذیه‌ی سالم، دوش گرفتن و ... می‌تونه خیلی سرِحال‌تون بیاره تا واسه فردا آماده بشید. البته هستن کسایی که روز قبل از آزمون اصلن نمی‌تونن خودشونو کنترل کنن(!) و حتما باید یه چیزی مطالعه کنن... خود دانند!!
حالا سر جلسه‌ی امتحان چه کار کنیم؟! اوّلین نکته‌ای که در این‌باره به ذهنم می‌رسه اینه که شانسی نزنید!! پارسال چند نفر تو المپیاد کامپیوتر داشتیم که به دلیل شانسی زدن‌های الکی قبولی‌شون رو از دست دادن! مثلا 35 تا سؤال بود این‌ها ده دوازده‌تا رو با اطمینان به دست اورده بودن، حالا اگه اون همه شانسی نمی‌زدن صددرصد قبول شده بودن! پس این‌جوری فکر نکنید که مثلا چون برگه‌ی پاسخ‌نامه‌تون خالیه هر چه زودتر چندتا بزنید کمی پر بشه! فقط کار خودتون خراب میشه...
دیگه این که حواس‌تون به زمان باشه و بدونید - تا اون‌جایی که من دیدم - سؤال‌ها به ترتیب اکیدن "سخت شونده" مرتّب نشده‌اند... پس این که سؤال 5 سخته دلیلی بر این نیست که سؤال 30 وحشتناک سخت باشه! شاید آسون‌تر باشه، کسی نمی‌دونه! پس سعی کنید برسید و همه‌ی سؤالارو بخونید.
یه نکته دیگه این که: قبل از اتمام زمان چند ساعته‌ی آزمون از سر جلسه پا نشید! کسی که زودتر از سر جلسه پا میشه معنیش اینه که یا همه‌ی سؤالارو حل کرده (که تقریبن هیچ‌وقت در المپیاد پیش نمی‌آید!)، یا ناامید شده، و یا فقط مرض (!) داره و جزو سیاه‌لشکرهای امتحانه! خب اگه منطقی فکر کنیم، کسی که همه‌ی سؤالا رو هم حل کرده و وقت داره، می‌تونه باز بشینه و سؤالا رو مرور کنه و به احتمال زیاد چندتا از بی‌دقّتی‌هاش رو برطرف کنه. ناامیدی هم که تو المپیاد معنی نداره! راجع‌به مرض داشتن هم که...
و در پایان مهم‌ترین نکته که در همه‌جا صدق می‌کنه اینه:
چه فکر کنید میتوانید،
چه فکـر کنیـد نمی‌توانیـد،
در هر صورت حق با شماست.
«هنری فورد»
پدرام شاکری نوا
هفدهم بهمن ماه سال 1392 خورشیدی
پ.ن 1: راستی یادتون باشه که آزمون مرحله اوّل تستیه! می‌تونید از روش‌های تستی مثل حذف گزینه، الگویابی و غیره استفاده کنید!
المپیاد ما آزمونش جو باحالی داشت !
کلا 6 نفر بودیم و بقیه به هم میگفتن از 35 تا 5 تا رو زدن !
من که 24 تا زده بودم خندم گرفت !
ایشاالله که قبول شیم !
بدرود